Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Rooskleurig? Toch niet
van een 18-jarige jongen die maar één wens heeft
Drie jaar geleden zat ik in de tweede klas van Havo/Vwo. In Havo 3 en ik kwam bij een meisje in de klas genaamd Floor. Ze was erg rustig en verlegen. Ik had nauwelijks contact met haar, dat jaar. In Vwo 4 kwam ik bij Melanie in de klas. Ik kon het goed met Melanie vinden en ik kwam erachter dat Melanie een vriendin van Floor was. Zo rolde ik in het vriendengroepje van Floor.
Ik kon het met iedereen in het groepje goed vinden en zij gelukkig ook met mij. Op een gegeven moment vroeg iemand of het een leuk idee was om een filmpje te maken en die in te zenden, iedereen stemde toe. Ons huis was de locatie waar het filmpje werd opgenomen.
12 Januari 2009, vanuit school fietsten we naar ons huis toe en ik fietste langs Floor. We hadden de grootste lol en ik merkte dat het wel klikte tussen Floor en mij. Daarom fietsten we ook naast elkaar op de terugweg en weer was het hartstikke leuk.
Twee dagen daarop viel er een les uit. Een groot gedeelte van de klas ging in de aula zitten en ik ging daar ook bij zitten. Floor zat er ook, omdat ook haar les uitviel (ze zat wel in een andere klas). Ik ging naast Floor zitten en ik merkte op dat ook onze interesses overeen kwamen. Net zoals mij, was Floor geïnteresseerd in voetbal en ze was ook voor dezelfde voetbalclub. We hebben daarom besloten om de volgende dag samen te gaan tafelvoetballen.
Dat was het begin...
Na het tafelvoetballen gingen we nog samen in de aula zitten en hielp ze me met
biologie. Ik had het gevoel dat het misschien wel iets kon worden tussen ons. Die gedachte werd bevestigd door dat Floor vaker met mij begon te praten. Opeens vroeg ze aan mij wanneer ik een tussenuur had, zodat we samen in de aula konden zitten. Opeens kreeg ik veel mailtjes van haar. Mailtjes waarin ze zei dat ze zich verveelde en dat ze mij maar ging mailen. Ook sms'jes vlogen heen en weer. Het viel mij ook op dat ze iedere keer stopte als ze me zag lopen tijdens de lokaalwisseling. Steeds begon ze een gesprek, ook al kwamen we daardoor te laat in de les.
We probeerden dagelijks met elkaar in de aula te gaan zitten en een tussenuur was eigenlijk te kort, waardoor we een paar minuten meesmokkelden. Hierdoor kwamen we, als we samen in de aula zaten of elkaar tegenkwamen, te laat in de les. Klasgenoten begonnen wat te vermoeden en r i epen als ik te laat de les in kwam:"Zat je weer met Floor in de aula?". Dan zei ik:"Ja, dat klopt" en liep ik met een bigsmile de klas in.
Het stelletje van de school
Ik heb nog nooit een vriendin gehad en ik wist niet goed wat ik moest doen. Ik besloot aan enkele vrienden de volgende vraag te stellen:"Wat denken jullie? Zou Floor mij leuk vinden?" Ik kreeg geen antwoord. In plaats daarvan lachten en ze en zeiden ze dat ik me daarover in ieder geval geen zorgen hoef de te maken. Dat bevestigde mijn vermoeden dat zij mij leuk vond.
Er kwamen mensen naar mij toe, die vroegen wat er aan de hand was tussen Floor en mij. Ik hield me van de domme en vroeg waarom ze dat dachten dat er iets tussen ons aan de hand was. Ze zeiden dat Floor vaak naar mij keek en dat ze zich anders gedroeg als ik in haar buurt was.
Floor en ik waren het stelletje van de school. Hoewel we eigenlijk nog geen stelletje waren, maar zo kwam het op andere mensen wel over. Ik werd voortaan genoemd met Floor's achternaam en Floor werd genoemd met mijn achternaam. Als ik soms aan iemand vroeg:"Weet jij waar Tom is?", dan kreeg ik als antwoord:"Floor zit daar hoor". Ik kreeg, net zoals Floor, dagelijks zulke opmerkingen te horen . Wat ik eerlijk gezegd niet zo erg vond.
Ik wilde niet langer wachten en besloot aan Floor te vragen of ze eens een keer zin had om iets met mij te gaan doen. Zoals ik al hoopte, wilde Floor inderdaad. Ze zei dat ze de komende weken helaas veel moest werken, waardoor ze geen tijd had om iets af te spreken, maar daarna zou het ongetwijfeld lukken.
Het zag er zo rooskleurig uit. Op dat moment was ik echt verliefd op haar. Ik dacht constant aan haar en ik was dolgelukkig. Ik had alleen geen zin om weken te wachten en ik besloot haar te zeggen wat ik voor haar voelde.
Dat wilde ik na de les doen. Na de les sprak ik haar dan aan en wilde ik het zeggen. Alleen dat lukte niet, ik kon het niet. Ik begon te stotteren, te zweten en ik wist niet meer wat ik moest zeggen. Ik heb zeker vijf keer geprobeerd om het haar te zeggen, maar steeds lukte het niet. Floor zag dat er iets met mij aan de hand was en vroeg wat er was.
Ik zei dat ik het niet kon zeggen en dat ik het die avond wel zou mailen. Dat heb ik gedaan, en voordat ik mailde kreeg ik sms'jes van Floor waarin ze vroeg:"Is het erg?", "Weet je het zeker dat je het via de mail wilt zeggen?". Dat gaf mij hoop op een positief antwoord.
Ik heb gemaild en na een uurtje sms'de Floor dat ze terug had gemaild. Ik startte de computer op en het duurde allemaal even lang. Na een eeuwigheid had ik eindelijk mijn email geopend en ik las Floor's reactie. Tegen alle verwachtingen in zag ze mij alleen maar als een goede vriend en heeft ze nooit iets voor mij gevoeld, dat zegt ze tenminste. Ik was er kapot van, maar ik probeerde op het gezegde "Geen hand vol, maar een land vol" te teren.
Ik had ongeloof en ik begreep het niet. Ik wilde het van me afzetten, maar die ruimte kreeg ik van Floor niet. Floor bleef mij aandacht geven, evenveel aandacht als eerst, en daarbij mailen en sms'en. Ik gaf Floor wat minder aandacht, omdat ik het graag van me af wilde zetten. Ik vroeg aan Floor waarom ze nee zei en ja deed. Ze zei dat ik haar niet helemaal kende en dat ik een meisje moest vinden die net zo lief is als ik. Ik vond dat een rare opmerking en vroeg wat ze daarmee bedoelde, maar ze wilde er niet op ingaan. Vooral die opmerkingen gaven mij het gevoel dat er meer dingen meespelen, meer dan ik weet.
Het examen was afgelopen, we waren beiden geslaagd en dan staan er een hoop feestjes op de planning. Bij deze feestjes deed Floor weer erg lief. Ze kwam regelmatig naast mij zitten en begon een praatje. Viel ik met mijn onhandigheid de vijver in, dan hielp zij mij met droog worden. Ze hing mijn T-shirt binnen op en was hartstikke lief. Ik kreeg van onbekende mensen reacties. Ze vroegen of wij iets hadden, ze zeiden dat Floor mij veel aandacht gaf. Ik wist het allemaal niet meer en ik besloot gewoon door te sukkelen.
Feestje
Totdat ik opeens hoop kreeg. Floor en ik zaten op msn wat te babbelen, tot Floor vroeg of ik de volgende dag met haar wilde gaan winkelen. Dit liet ik me geen twee keer zeggen en we hebben gewinkeld. Helaas ben ik geen talent met plattegronden, waardoor we hopeloos verdwaalden , maar al bij al vond ik dat het een heel erg leuke dag was. Ook Floor zei dat ze het leuk vond.
Nu, enkele weken geleden ,vroeg Floor mij of ik met haar en wat anderen naar de Efteling wilde gaan en ook deze kans pakte ik. Eigenwijs en verliefd als ik was bleef ik toch stiekem hopen. Bij de Efteling gebeurde er iets onverwachts. In plaats van dat ik plezier had, was ik erg verdrietig. Ik wist niet goed wat ik moest doen en ik zat er echt mee. Ik heb die dag weinig gezegd en dat viel Floor ook op. We hebben elkaar diep in de ogen gekeken. Floor probeerde mij op te beuren en sprak lief tegen mij en was erg behulpzaam. Floor is over het algemeen behulpzaam en lief, maar bij mij was ze altijd wel net wat behulpzamer en liever. Dat zeg ik n iet omdat ik dat wil zien, maar omdat andere mensen dat zeiden.
De volgende dag zag ik in mijn inbox dat ik een e-mail van Floor had ontvangen. Floor vroeg wat er aan de hand was en ze zei het vermoeden had dat ik nog steeds verliefd op haar ben en dat ik het eens van me af moest zetten. Die mail was erg fel en ik had het gevoel dat haar iets dwars zat. Na wat op en neer gemaild te hebben, zei Floor wat haar dwarszat. Ze zei dat ze vond dat ik haar negeerde en dat vond ze helemaal niet leuk. Daar moest ik haar gelijk in geven. Ik wilde het contact verminderen, maar daarin had ik overdreven. Ik bood mijn excuses aan en daarmee was het volgens Floor goed . Ze wilde mij in laten zien dat ik haar negeerde en dat was gelukt.
Na dat mailtje gaf ik de hoop op. Ik gaf daarna nog zelf een feestje, omdat ik was geslaagd en ook Floor was aanwezig. Nadat Floor naar huis was gegaan, vroegen sommige mensen wat het nu is tussen Floor en mij. Sommigen hielden Floor in de gaten en zagen dat Floor positieve signalen gaf richting mij.
Ik was smoorverliefd op haar en ik wilde niets liever dan Floor's vriendje zijn. Ik
was hardnekkig en ik teerde op ieder beetje hoop. Mijn verstand zei dat ik mezelf hiermee alleen maar pijn deed, maar ik luisterde naar mijn gevoel en dat wees duidelijk naar Floor.
Onduidelijkheid
Sommige onbekenden denken nu dat wij een stelletje zijn. Ik wil Floor niet kwijt, ook niet als vriend in. Ik denk dat ik Floor nooit als een normale vriend zal zien en dat ze altijd speciaal voor mij zal blijven. Ik denk dat het weinig zin heeft dit gevoel van me af te zetten. Ik heb het al een paar keer geprobeerd. Ik heb tegen haar gezegd dat onze computer kapot is en dat mijn beltegoed op is. Zo had ik even de tijd om het van me af te zetten maar steeds lukte het niet. Drie m aal is scheepsrecht, maar ditmaal klopte dat niet. Ik heb het aan veel mensen mijn verhaal verteld, hopende dat dat de pijn zou verminderen. Tevergeefs. Ik heb er met een psychiator over gehad, maar ook deze bood geen uitkomst. Niet meer met Floor omgaan is het laatste dat ik zou willen. Ook ouders en kennissen weten niet wat ik moet doen. Ik heb op talloze forums mijn verhaal gedaan en ook daar werden de schouders opgehaald.
Op dit moment kan ik lastig slapen en ben ik radeloos. Ook heb ik ongeloof en het gevoel dat er meer meespeelt. Ik kan er slecht mee omgaan en ben afwezig, niet meer vrolijk. Voetbal en schoolprestaties leiden eronder en ik heb een erg kort lontje. Vrienden vragen vaak aan mij hoe het nou is tussen Floor en mij....Dan staan iedere keer de tranen in mijn ogen.
Als ik een wens mocht doen, dan wist ik het wel. Maar helaas zoals Marco Borsato zingt zijn dromen bedrog. Blijkbaar zal Floor alleen in mijn fantasie mijn vriendin zijn.
Ik ben twee keer eerder verliefd geweest, beide keren ben ik afgewezen. Bij die
verliefdheden kon ik het van me afzetten. Het kostte moeite, maar het lukte me. De huidige situatie kan ik niet van me afzetten vanwege onduidelijkheid, ongeloof en
verliefdheid. Verschillende keren heb ik geprobeerd van mij af te zetten, maar zonder resultaat.
Op lange termijn zal de wond helen, een lidteken zal altijd blijven. Een speciale hartkamer is voor Floor gereserveerd en daar zal ze altijd blijven.
Dennis
